Άρθρο στην Απογευματινή
Η σύγχρονη μεταναστευτική πολιτική δεν είναι πεδίο συναισθηματισμών. Είναι πεδίο ευθύνης. Και η ευθύνη αυτή μεταφράζεται σε καθαρές γραμμές, σαφείς κανόνες και συνέπεια στην εφαρμογή. Η Ελλάδα σήμερα προχωρά με σταθερά βήματα στην οικοδόμηση ενός λειτουργικού, αξιόπιστου και
ρεαλιστικού μεταναστευτικού πλαισίου.
Ενός πλαισίου που δεν πειραματίζεται, αλλά στηρίζεται στην εμπειρία, αξιολογεί τα αποτελέσματα, διορθώνει αδυναμίες και ενισχύει τη θεσμική συνοχή.
Το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Μετανάστευσης έρχεται να ενισχύσει αυτή την κατεύθυνση. Δεν επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος ούτε επαναδιατυπώνει ευχές. Θέτει σαφείς κανόνες, ελέγχει τις διαδικασίες και επιβάλλει την τάξη σε ένα πεδίο που αντιμετώπιζε διάφορες παθογένειες. Βασικός στόχος είναι η καθαρή διάκριση ανάμεσα στη νόμιμη και την παράνομη μετανάστευση. Η πρώτη οργανώνεται με βάση τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας και τις δυνατότητες του κράτους. Η δεύτερη δεν γίνεται αποδεκτή. Δεν μπορεί να υπάρχει ανοχή σε φαινόμενα αυθαιρεσίας, εκμετάλλευσης και υπονόμευσης της δημόσιας τάξης. Οι κανόνες είναι ίδιοι για όλους- και η εφαρμογή τους είναι προϋπόθεση για τη νομιμότητα και την κοινωνική σταθερότητα.
Η μεταναστευτική πολιτική είναι και ζήτημα διακυβέρνησης. Αν λειτουργεί με σχέδιο και πειθαρχία, υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Αν αφεθεί στην τύχη ή σε λογικές εξυπηρετήσεων, παράγει κρίσεις. Γι’ αυτό ενισχύουμε τους μηχανισμούς ελέγχου, επιταχύνουμε τις διαδικασίες ασύλου, περιορίζουμε τις
καταχρήσεις και διασφαλίζουμε ότι το κράτος δεν αιφνιδιάζεται, αλλά προνοεί.
Η κοινωνική συνοχή δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Οι πολίτες απαιτούν σταθερότητα, τάξη και προβλεψιμότητα. Η ένταξη όσων διαμένουν νόμιμα στη χώρα πρέπει να γίνεται με όρους
που δεν πιέζουν τις αντοχές του συστήματος και δεν διαταράσσουν την καθημερινότητα. Το κράτος έχει καθήκον να προστατεύει τη δημόσια ασφάλεια, τη λειτουργία των θεσμών και την ισορροπία των τοπικών κοινωνιών.
Η Ελλάδα υπήρξε χώρα εισόδου και συνάντησης. Ομως σήμερα είναι πάνω απ’ όλα κράτος με σύνορα που ελέγχονται και με πολιτικές που δεν εξαντλούνται σε προσχήματα. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε η μετανάστευση να εξελιχθεί σε ανεξέλεγκτο μηχανισμό πίεσης.
Η χώρα οφείλει να αποφασίζει ποιον δέχεται, υπό ποιες προϋποθέσεις και με ποιον σκοπό.
Η μεταναστευτική πολιτική δεν είναι ένα παρεμπίπτον ζήτημα. Είναι στρατηγική υπόθεση για το μέλλον της κοινωνίας, της οικονομίας και της εθνικής ασφάλειας. Χρειάζεται πυγμή, πλάνο και αποφασιστικότητα. Αυτό ακριβώς επιδιώκουμε με το παρόν νομοσχέδιο: να περάσουμε από τη διαχείριση στην κυριαρχία του κράτους επί του φαινομένου.
Η Ελλάδα δεν ζητά εξαιρέσεις. Ζητά συνέπεια. Και συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση μιας ενιαίας ευρωπαϊκής πολιτικής, με έμφαση στον έλεγχο των ροών, στην επιστροφή όσων δεν δικαιούνται παραμονή και στη συνεργασία με τρίτες χώρες με όρους αμοιβαιότητας.
Η χώρα μας έχει ξεκάθαρη στρατηγική και δεν πορεύεται με αυτοσχεδιασμούς. Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί βήμα προς μια οργανωμένη, σύγχρονη και αξιόπιστη μεταναστευτική πολιτική που υπηρετεί το συμφέρον της κοινωνίας.